حقیقت تلخ برای استارتاپ های تحویل غذا

 
استارتاپ های تحویل غذا اگرچه پدیده های جدیدی نیستند و در دوران حباب دات کام (dot-com) هم استارتاپ هایی همانند Kozmo و Webvan در این زمینه وجود داشتند، اما با ظهور گوشی های هوشمند و گرایش وسیع استفاده از App در بین کاربران، دوباره در کانون توجه کارآفرینان و سرمایه گذاران قرار گرفتند، به طوریکه فقط در آمریکا از ابتدای سال 2014 تا نیمه سال 2015 به مقدار 730 میلیون دلار در این استارتاپ ها سرمایه گذاری شد. از استارتاپ های معروف در این زمینه می توان به DoorDash و Instacart و Postmates اشاره کرد.

اما اکنون با گذشت زمان معلوم شده است که سود آوری این استارتاپ ها آنگونه هم که تصور می شد ساده نیست و مشکلات زیادی در این راه وجود دارند. آنچه باعث خوش بینی کارآفرینان و سرمایه گذاران شده بود این فرض بود که با استفاده گسترده از گوشی های هوشمند، افرادی که در گذشته علاقه ای به سفارش آنلاین غذا نداشتند اکنون با کمک App های مربوطه به سادگی این کار را انجام می دهند و لذا یک بازار بالقوه بزرگ و دست نخورده (Untapped Market) در این میان وجود دارد. از آن طرف هر چه تعداد سفارشات بیشتر شود، هزینه حمل و نقل و تحویل (Delivery) کاهش می یابد و متعاقب آن سود دهی افزایش می یابد (Economy of Scale) و همین نگرش باعث سرمایه گذاری های سنگین در این زمینه به طمع سود دهی های عظیم شد.

اما آنچه در عمل اتفاق افتاد این بود که این استارتاپ ها برای ایجاد درآمد مجبورند یک حق سرویس از سفارش دهنده غذا دریافت کنند در صورتیکه رستوران های محلی، تحویل غذا را به صورت کاملا رایگان انجام می دهند. همین موضوع به عنوان یک مانع در جذب مشتری و رشد کافی این شرکت ها برای رسیدن به سود شده است. راه حلی که این شرکت ها برای این مشکل پیدا کرده اند این است که در قبال تعداد زیاد سفارش به یک رستوران، درصدی از آن تخفیف بگیرند و درآمد خود را به جای دریافت حق سرویس از مشتریان، از محل این تخفیف کسب کنند اما ساماندهی این کار نیز به این سادگی ها نیست. شرایط فعلی نشان می دهد که این استارتاپ ها آینده روشنی ندارند و احتمال دارد سرنوشتی بهتر از اسلاف خود در دوران دات کام نداشته باشند.

منبع: NYTimes.com